Skomentuj 
Podziel się!
Udostępnij
Twittnij
Wyślij
Drukuj
Wbrew powszechnej opinii euro było czynnikiem stabilizującym podczas kryzysu, a Polska powinna podjąć starania, by jak najszybciej przyjąć wspólną walutę - powiedziała w rozmowie z wnp.pl Danuta Huebner, eurodeputowana i przewodnicząca Komisji ds. Rozwoju Regionalnego PE.
- Taka sytuacja wynika z tego, że politycy nie zrobili swojego zadania. Przede wszystkim popełnili fundamentalne błędy w komunikowaniu się z opinią publiczną w sprawie kryzysu. Kryzys, wbrew obiegowej opinii, nie był kryzysem strefy euro. Kryzys przytrafił się krajom, które po prostu realizowały złą politykę.
Jeżeli można winić Unię Europejską, to za to, że miała za słabe mechanizmy dyscyplinujące. I dlatego mieliśmy w niektórych krajach nieodpowiedzialną politykę gospodarczą, makroekonomiczną, także strukturalną, zwłaszcza w krajach południa, która doprowadziła do tego, że kiedy kryzys uderzył okazało się, że te kraje są niewydolne pod względem konkurencyjności i że mają również niezdrową sytuację w wymiarze makroekonomicznym, w sektorze bankowym.
Mieliśmy do czynienia z sytuację w której obciążeniem stawał się związek między budżetem państwa a sektorem bankowym, który skupywał bez żadnej rezerwy na ryzyko obligacje narodowe i w ten sposób zaczynał się pogrążać, kiedy państwa straciły zdolność zaciągania nowych pożyczek na rynku, okazało się, że te wszystkie obligacje jakie banki miały stały się dla nich bagażem. To stworzyło sytuację zazębienie się kryzysu budżetowego - zadłużenia państwa z sektorem bankowym i z tego powoli wychodzimy.
Ale przynależność do strefy euro dawała złudne poczucie bezpieczeństwa…
- Gdyby nie było euro w tym czasie, to nikt by nie usiadł przy jednym stole, nikt by nie myślał, jak pomóc innym krajom, nie byłoby wspólnego interesu. Mało tego, mielibyśmy 18 narodowych banków centralnych, z których każdy realizował by swoją politykę dewaluacji narodowej waluty, aby wzmocnić konkurencyjność gospodarki . Mielibyśmy w Europie wojnę walutową i w efekcie mielibyśmy dużo głębszy kryzys o znacznie szerszym zasięgu. Euro było więc czynnikiem stabilizującym europejską gospodarkę, tylko my jako politycy nie potrafiliśmy tego przekazać opinii publicznej. Dlatego obecny kryzys jest powszechnie postrzegany jako kryzys wspólnej waluty.
Rząd chyba boi się podjąć na nowo tą debatę?
- Teraz mamy do czynienia z takim politycznym paradoksem, że skoro nie ma poparcia opinii publicznej dla euro, to politycy nie stawiają sobie wprowadzenia euro jako celu politycznego, bo boją się, że stracą poparcie społeczne. To jest błędne koło.
Czy jest szansa na wyjście z tego koła?
- Musimy wyjaśniać jakie są zagrożenia związane z pozostawaniem poza strefą euro. Żebyśmy przestali mówić, że przyjęcie wspólnej waluty jest niebezpieczne, bo skończy się tak, jak w Grecji, tylko żebyśmy zaczęli mówić, że będąc poza strefą euro nie siedzimy przy jednym stole, nie podejmujemy decyzji, nie mamy dostępu do różnych finansowych instrumentów wsparcia, które Europejski bank Centralny ma dla państw Eurolandu, a dla nas nie ma.
Jest cała masa ryzyk związanych z opinią i zaufaniem ze strony rynków finansowych i skłonnością inwestorów do zaangażowania w naszym kraju, jeżeli parasolem ochronnym EBBC będą chronione tylko kraje strefy euro. Rozmawiajmy więc o tych ryzykach, bo one wskazują, że trzeba jak najszybciej wejść do strefy euro i trzeba się oczywiście do tego przygotowywać. Trzeba rozpocząć ten marsz.
