Skomentuj 
Podziel się!
Udostępnij
Twittnij
Wyślij
Drukuj
Do końca tego roku zapadnie decyzja co do nadania Chinom statusu gospodarki rynkowej (MES). Globalny rynek, zależności między gospodarkami, rola państwa w ekonomii zmieniają się gwałtownie. O konkurowaniu w świecie eksperci i politycy rozmawiali w ramach Europejskiego Kongresu Gospodarczego w Katowicach.
– Europa to atrakcyjny rynek zużywający dobre gatunki stali i łatwy cel dla światowych producentów – podkreślał Tomasz Ślęzak, członek zarządu, ArcelorMittal Poland. Zwrócił uwagę na trwającą ekspansję chińskiej stali w Europie, która spowodowała spadki cen (w niektórych segmentach nawet 25-procentowe) i boleśnie dotknęła europejskich producentów.
Zdaniem Ślęzaka mamy do czynienia z dumpingiem. – Jesteśmy to w stanie udowodnić! – przekonywał. – Unia Europejska jest bardzo powolna w działaniach broniących rynku. W przyznaniu Chinom statusu MES nie może być automatyzmu. Chiny, zdaniem ekspertów, spełniają tylko jeden z 5 warunków uznania za gospodarkę rynkową.
– Na Chiny przypada połowa światowej produkcji stali i 400 mln ton niewykorzystanych mocy wytwórczych – podkreślił Stefan Dzienniak, prezes zarządu Hutniczej Izby Przemysłowo-Handlowej. – Gdyby dziś w Europie hutnictwo „zgasło”, Chiny mogłyby natychmiast zapełnić tę lukę.
– Status MES dla Chin spowoduje komplikacje nie tylko na rynku stali, ale w całej gospodarce – zaznaczył John Short, CEO w firmie Steel Derivatives. Jego zdaniem produkcja stali w Chinach, choć mocno wspierana przez państwo, nie uprawnia do oskarżeń o dumping. Short podkreślał niezwykły profesjonalizm chińskich eksporterów wykorzystujących wszelkie słabości europejskiego rynku. Namawiał do szukania rozwiązań alternatywnych: – Można kupować tanią stal i wytwarzać z niej zaawansowany produkt, atrakcyjny także dla rynku chińskiego.
Mimo negatywnej dla Chin rezolucji Parlamentu Europejskiego, dołączenie gospodarki chińskiej do grona gospodarek rynkowych jest jedynie kwestią czasu, a wówczas stosowanie jakichkolwiek narzędzi antydumpingowych będzie bardzo utrudnione.
Paweł Wojciechowski, główny ekonomista Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i były minister finansów, określił rynek chiński jako „mocno zaburzony” i zwrócił uwagę na instrumenty polityki gospodarczej takie jak zaniżanie kursu waluty, czy politykę skupu aktywów.
– Tego typu aktywność ostatnio ucichła, ale nie jesteśmy w stanie przewidzieć, jak to będzie wyglądało w najbliższej przyszłości – zastrzegł Wojciechowski.
– Czy tylko przemysł stanowi o sile gospodarki i miejscach pracy – stawiał problem Zoltán Cséfalvay, stały przedstawiciel przy OECD, były minister stanu w węgierskim Ministerstwie Gospodarki Narodowej. – Wartość dodana przesuwa się w kierunku usług, produktywności i technologii. Musimy też uwzględniać spojrzenie na światową gospodarkę tych państw, które usiłują gonić gospodarki rozwinięte. Dla nich handel światowy powinien być nie tylko free (wolny), lecz także fair (czysty, etyczny).
Wobec narastającej konkurencji globalnej zmienia się rola państwa w gospodarce, a politycy na świecie różnie widzą jego rolę – stosownie do swoich celów, modyfikując definicję tego, co wolnorynkowe.
– Państwa tworzą bariery protekcjonistyczne, by chronić swoje rynki, chodzi tu także o te najbardziej rozwinięte – zauważyła Katarzyna Kacperczyk, podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. – Dyskutuje się o usuwaniu barier, ale w praktyce „robi się swoje”. To odpowiedź na kryzysy i napięcia w świecie. Musimy sobie odpowiedzieć na fundamentalne pytanie, jakie światowego rynku chcemy, jakim zasadami winien się on rządzić. Kwestia stali, od której zaczęliśmy debatę, zmusza Europę do szerszej refleksji. To ważne.
– Kryzys, który nadciąga będzie poważniejszy niż ten ostatni, bo dotknie „realnej” gospodarki, surowców i wymiany towarowej – prognozował Janusz Piechociński, były wicepremier i minister gospodarki. – Czy winniśmy otoczyć gospodarkę murem, uznając, że wolnorynkowe jest tylko to, na czym my zarabiamy? To droga donikąd.
Zdaniem Piechocińskiego winniśmy w Europie „patrzeć do przodu” zamiast trwać w defensywie. Środki zaporowe dają jedynie czas, ale nie są rozwiązaniem problemu.
– Turcja już teraz pozycjonuje się na pracownika chińskiego, by skutecznie konkurować – zaznaczył Piechociński. Według niego winniśmy stymulować rynek, wspierać nowoczesne firmy, postawić na jakość kapitału ludzkiego.
– Jedno miejsce pracy w nowoczesnym przemyśle to sześć miejsc obok. To „obok” jest niezwykle ważne. Można produkować w Chinach, a mieć rynek i kooperantów w Europie. W świecie narastającej konkurencji z pewnością będzie iskrzyło – podsumowywał Piechociński. – Naszą powinnością jest szukanie takich rozwiązań, by nie doszło do otwartych konfliktów.
9
KOMENTARZE (0)
Do artykułu: Całkiem nowy wolny rynek