Skomentuj 
Podziel się!
Udostępnij
Twittnij
Wyślij
Drukuj
Czy w 2030 roku będzie nadal istniała Unia Europejska? Myślę, że tak. Pytanie tylko, jaka - o przyszłości Europy bliższej i dalszej mówi Jan Olbrycht, poseł do Parlamentu Europejskiego.
- Pamiętajmy, że to jest już kolejna polska perspektywa, mieliśmy czas na zdobycie doświadczeń w latach 2007-2013. W tym okresie bardzo poważnie zostały doposażone uczelnie. Uruchomiono na nich szereg działań o charakterze gospodarczym. Sporo środków otrzymał także przemysł.
W perspektywie 2014-2020, widać to bardzo wyraźnie, większy nacisk kładzie się na małe i średnie przedsiębiorstwa, a nie na duże. Te mogą otrzymać środki pod warunkiem, że kooperują z mniejszymi. Walczyłem o to jako poseł-sprawozdawca PE w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Przesłanie jest jednak jednoznaczne. Duże przedsiębiorstwa powinny dawać sobie radę, natomiast wsparcie dostaną małe i średnie.
Opowiadając na pana pytanie, myślę, że duża część podmiotów jest przygotowana na absorpcję środków unijnych. Będzie ona skuteczna, jeśli otworzą się one na współpracę i partnerstwo. Chodzi m.in. o to, żeby innowacje tworzone na uczelniach czy w ośrodkach naukowo-badawczych były finansowane przez przemysł. Zgodnie z definicją, że innowacyjne jest nie to, co się jedynie tworzy w głowach naukowców, ale to, co się wdraża. Celem jest opracowanie nowych produktów, technologii, procedur.
Czy chodzi głównie o nowe technologie informatyczne?
- Innowacyjność jest znacznie szerszym pojęciem. Nie ogranicza się jedynie do innowacyjności produktowej, dotyczy także nowych idei czy organizacji życia. Kluczowym kryterium jest właśnie wdrożenie, aplikacja do rzeczywistości.
Zasadnicze pytanie, czy mamy do czynienia z innowacyjnym społeczeństwem, które potrzebuje nowych rozwiązań? Czy jest zapotrzebowanie na innowacje w przedsiębiorstwach małych i średnich?
W tym wszystkim ogromną rolę odgrywają nowoczesne technologie. Dzisiaj, w XXI wieku, to one są głównym nośnikiem zmian. Ale innowacyjność nie sprowadza się tylko do nich.
Czy rozwój nowych technologii informatycznych paradoksalnie nie doprowadzi do końca znanego nam modelu gospodarczego opartego na produkcji dóbr?
- Proces zmian musi być oparty na komplementarności. Z jednej strony zielonego przemysłu, którego rozwój wiąże się bezpośrednio z nowymi technologiami, ale z drugiej ciężkiego, który także nosi w sobie potencjał innowacyjny.
Jeżeli mówimy np. o przemyśle ciężkim na Śląsku, to przecież nie możemy odseparować go od nowoczesnych technologii.
Świat będzie musiał rozwijać się komplementarnie. Nie zapominając o tradycyjnej gospodarce szukać dla siebie nowych dróg.
Dziś jednym z modniejszych tematów w Europie są tzw. inteligentne miasta, będzie on m.in. omawiany na Europejskim Kongresie Gospodarczym (sesja 21 kwietnia 2015 r. - red.). Patrząc na tę koncepcję widać, że oparta jest ona na interakcji między różnymi podmiotami, która ma na celu integrowanie najnowszych technologii w energetyce, transporcie i IT.
Dzięki aplikacji Uber w największych miastach na świecie ludzie mogą szybko przemieszczać się z miejsca na miejsce, ale taksówkarze tracą klientów, nie zarabiają, przestaną płacić podatki, kupować paliwo, itp.
- To kwestia tego, czy każde nowe rozwiązanie technologiczne jest do zaakceptowania. W wielu miejscach Europy obserwuje się pojawianie się nowych technologii, które wyprzedzają potrzeby. Geneza nie tkwi w potrzebie, tkwi w nowej technologii. Dlatego przemysł musi współpracować np. z samorządami, żeby dowiedzieć się, jakie są rzeczywiste potrzeby. Żeby nie dochodziło do sytuacji, że napędza się proces nasycenia technologiami, który okazuje się bardzo drogi, a nie zawsze potrzebny.
Inny kluczowy problem, przed którym staje europejska gospodarka, także temat Europejskiego Kongresu Gospodarczego: reindustrializacja (sesja: 21 kwietnia 2015 r.). Czy nie jest tak, że w Europie w tej sprawie brakuje męskiej decyzji. Amerykanie długo nie deliberowali. Uruchomili wydobycie gazu z łupków, Fed „wyrzucił” na rynek pieniądze i machina ruszyła.
- Pan to nazywa męską decyzją. Ja powiedziałbym, że potrzeba jednej decyzji. Potrzeba bardzo silnego zintegrowania pewnych działań, budowania silnego centrum, które zdolne jest decydować.
Jeżeli do tego nie dojdzie, nadal będziemy mieć do czynienia ze sporządzaniem różnego rodzaju siatek interesów, sektorowych czy narodowych, ponadnarodowych. Wszystkie one są negocjowane, a finał negocjacji może być bardzo zaskakujący. W gruncie rzeczy jest to pytanie o to, czym ma być Unia Europejska. Czy mam być silnym organizmem podejmującym decyzje, czy obszarem dla podmiotów, które ze sobą negocjują. Ja jestem zwolennikiem tego pierwszego rozwiązania, coraz częściej zresztą za to krytykowanym. Liczba eurosceptyków szybko dziś rośnie.
Są mocno widoczni w Parlamencie Europejskim?
Dziś na 750 posłów antyeuropejskich czy eurosceptycznych jest około 200. Czy oni są widoczni? Bardzo. I to nie chodzi o ich wypowiedzi na forum PE i udział w głosowaniach. Widać ich w pracach komisji. Wpływają na proces legislacyjny w czasie jego trwania. Sytuacja jest inna niż w poprzednich latach. Parlament Europejski stał się miejscem ścierania się poglądów.
Ważne jest odniesienie do sytuacji w państwach członkowskich. Nawet jeśli w PE będzie wygrywało podejście proeuropejskie, pytanie, jakie stanowisko będzie mieć Rada Europejska. Tworzący ją przywódcy państw i rządów mogą się wywodzić z bardzo różnych środowisk, w tym antyeuropejskich. Klasycznym przykładem jest Grecja, ale już niedługo będą wybory w Hiszpanii, Portugalii i we Francji. Tak naprawdę nikt nie wie, jak się skończą.
Jedna z sesji Europejskiego Kongresu Gospodarczego zaplanowana na 21 kwietnia 2015 r. nosi tytuł „Wizja Europy 2030”. Czy wtedy będzie jeszcze Unia Europejska?
- Myślę, że będzie. Pytanie tylko, jaka. Dzisiaj trudno na nie odpowiedzieć. Będą się liczyły różne czynniki. Wybory w poszczególnych krajach UE. Rozwój sytuacji międzynarodowej. To, co dzieje się na wschodzie Europy, na południe od niej. Mój osobisty pogląd jest taki, że wobec wydarzeń na zewnątrz logicznym jest trzymanie się razem, zacieśnianie więzi, rezygnowanie z pewnych interesów narodowych.
W socjologii, jestem z wykształcenia socjologiem, bardzo często przywołuje się prawo, które mówi, że zagrożenie zewnętrzne powoduje integrację wewnętrzną. Ale ma ono także drugą stronę: jeżeli grupa, np. państw, nie jest wstępnie zintegrowana, zagrożenie zewnętrzne powoduje ich rozbicie.
Rozmawiał Adrian Ołdak
Tematyce europejskiej będzie poświęconych wiele sesji EEC 2015. Wśród nich m.in. "300 mld dla nowej Europy" 20 kwietnia, "UE 2030 – wizje Europy", "Reindustrializacja w Europie", "Scalanie Europy" - 21 kwietnia. Jan Olbrycht zabierze głos m.in. podczas sesji "Inwestycje samorządu w perspektywie 2020" 21 kwietnia 2015 r. Dowiedz się więcej o wydarzeniu
KOMENTARZE (0)
Do artykułu: Europoseł Olbrycht o przyszłości UE: lepiej trzymać się razem